De noodzaak om het warme water opnieuw uit te vinden
We zeggen het vaak met een glimlach: "we hoeven het warme water toch niet opnieuw uit te vinden."
En toch… misschien moeten we dat wél.
Want ergens onderweg zijn we vergeten wat de ideale temperatuur eigenlijk is. Het ‘warm water’ lijkt zo vanzelfsprekend dat we er niet meer over praten. We gaan er gewoon vanuit dat het er altijd is. En misschien verdwijnt daardoor ook wel het gevoel van zorg: als iets vanzelfsprekend lijkt, waarom zouden we er nog aandacht aan besteden?
Het evidente is niet altijd prioriteit
In de luisterverhalen die we verzamelden, kwamen dingen naar boven die op papier heel vanzelfsprekend klinken: tijd en ruimte nemen, zuurstof in bijeenkomsten, warme gastvrijheid enz.. Niemand zal zeggen dat dit onbelangrijk is. En toch merkten we hoe vaak het in de praktijk ontbreekt.
We gaan er vaak vanuit dat het er altijd is.
En juist daardoor verdwijnt het uit onze aandacht.
We weten het wel, maar laten andere dingen voorgaan.
We weten het wel, voelen we het genoeg?
Het is net dat gevoel dat maakt of iets leeft.
Samen heruitvinden
Wanneer we het warme water opnieuw uitvinden, doen we dat niet omdat we het vergeten zijn, maar omdat we het opnieuw betekenis willen geven. Niet in ons eentje, maar samen. Door erover te spreken, door verhalen te delen, door opnieuw te ervaren waarom het ertoe doet. Om het terug vooraan in onze aandacht te krijgen.
Het is alsof we samen rond een bron gaan zitten en ons afvragen: wat maakt dit water zo waardevol? Hoe voelt het als het te koud is? Hoe als het te heet wordt? Wat hebben we nodig om het precies goed te houden?
De gedeelde zorg
Op dat moment verandert iets fundamenteels.
Het warme water is niet langer een vanzelfsprekendheid die “er gewoon is”. Het wordt een gemeenschappelijk goed. Een bron waar we allemaal verantwoordelijkheid voor dragen. Menselijkheid, tijd, ruimte, gelijkwaardigheid .. het warme water dat al uitgevonden was.
Door het gesprek en het heruitvinden groeit ons verantwoordelijkheidsgevoel om het water warm te houden. Niet omdat iemand ons daartoe verplicht, maar omdat we het zelf weer zijn gaan waarderen. Omdat we ons herinneren dat de kwaliteit van dat water bepalend is voor ons welzijn, ons leren en ons samenleven.
Meer dan een metafoor
Dit gaat natuurlijk over meer dan water alleen. Het gaat over de basics die elke gemeenschap nodig heeft om te bloeien: tijd, ruimte, veiligheid, moed, warmte, waardigheid… Zo vanzelfsprekend lijken dat we ze dreigen te vergeten – tot we ze opnieuw samen ontdekken.
Heruitvinden is geen verspilling. Het is een daad van zorg, van collectieve wijsheid. Het is een manier om niet alleen te weten, maar ook te voelen en samen verantwoordelijkheid te nemen.
Dus ja, soms moeten we het warme water opnieuw uitvinden.
Niet uit nostalgie, maar om de bron levend te houden.
